چرا تبلیغات در اینترنت
در ایران حدود ۴۰ سال قبل تلویزیون را “رسانه نوین” خطاب می کردند. این “رسانه نوین” در روزهای نخستین حضور خود برای کسب محبوبیت باید کارایی خود را اثبات می کرد. تلویزیون اثبات کرد و هم اکنون تقریبا در هر خانواده ای یک دستگاه تلویزیون وجود دارد.
این وضع برای اینترنت هم باید اتفاق بیافتد. به عبارت دیگر اینترنت هم باید بتواند کارایی خود را به اثبات برساند. همه می پرسند که آیا اینترنت نیز می تواند؟
البته این مقاله زمانی انتشار می یابد که تقریبا تمام پاسخ‌ها “مثبت” است و اینترنت دیگر نیازی به اثبات خود ندارد. اما من می خواهم تبلیغات اینترنتی را بررسی کنم.
می خواهم بدانم اگر مدیری از خود بپرسد، آیا تبلیغات اینترنتی برای مجموعه من کارایی دارد، پاسخ چه خواهد بود؟
اگر مدل روند ورود تکنولوژی در ایران را بررسی کنیم، متوجه خواهیم شد که نتایج دقیقا همانند سایر کشورهاست اما با اندکی تاخیر. به عبارت دیگر تلویزیون هم در ایران همانند سایر کشورها محبوب شد اما با تاخیر. برای اینترنت هم این وضع اتفاق افتاده است.
لذا می توان گفت، تبلیغات اینترنتی هم به زودی جای پای خود را خواهد یافت و وارد بودجه تبلیغاتی شرکتها خواهد شد. به زودی شاهد این خواهیم بود که مدیران دیگر نخواهند پرسید که آیا تبلیغات اینترنتی موثر است یا نه. اما چگونه می توان به روند رو به رشد آن سرعت داد؟
برای اینکار دو جور فرهنگ سازی باید انجام شود:
۱٫ فرهنگ ارائه راهکار مناسب متناسب با نیاز از سوی وب سایت ها و ارائه دهندگان تبلیغات اینترنتی
۲. فرهنگ استفاده از خدمات تبلیغات اینترنتی ارائه شده
ادامه مقاله را به “تبلیغات بنر” محدود می کنم تا به هدف اصلی مقاله که افزایش درآمدزایی سایت ها از طریق پذیرش تبلیغات بنر است، بیشتر توجه شود و بهتر بتوانم از مثالهای موجود استفاده کنم.
الف- ارائه دهندگان تبلیغات بنر
اصولا دو دلیل عمده وجود دارد که از این روش استفاده می شود، دلیل اول تبلیغ اسمی خاص است. مثلا نام یک محصول و نام یک شرکت که با هدف نفوذ در بازار صورت می گیرد. دلیل دوم فروش مستقیم کالا یا خدمات است.
در مورد اول ممکن است تنها بنر یک شرکت نمایش داده شود و به جایی هم لینک نشود چون اصولا دیده شدن بنر هدف آن بوده است. اما در مورد دوم، بنر به صفحه فروش کالا یا خدمات لینک می شود و به عبارت دیگر، در این مورد کلیک خوردن بنر بسیار حیاتی است.
تقریبا همه سایت های ما برای تبلیغ در سایت خود تعرفه اعلام کرده اند که به خودی خود مشکلی ندارد. اما آمارهای ارایه شده از میزان بینندگان آنها در اکثر موارد اثبات نشد (غیر واقعی) و یا گروه بندی نشده است.
سایت های بسیاری عنوان می کنند که در ماه ۳۰۰۰۰ نفر بیننده دارند و با اندکی بررسی متوجه خواهیم شد که منظور آنها ۳۰۰۰۰ نمایش صفحه است. یکی از مشکلات موجود همین آمارهای اثبات نشده است. اگر مدیری در چنین سایت هایی تبلیغ کند مطمئنا پاسخی نخواهد گرفت و بعد از آن عنوان خواهد کرد که تبلیغات بنر، کارایی ندارد.
گونه دیگر در ارایه آمار، تنها استناد به آمار بالای بینندگان سایت است. به عبارت دیگر سایتی اعلام می کند در ماه ۶۰۰۰۰ نفر بیننده دارد و بررسی ها نیز صحت آن آمار را تایید می کند اما سایت نمی تواند نوع مخاطبان و افراد بازدید کننده خود را گروه بندی کند.
اگر تبلیغ کننده با هدف نفوذ در بازار در چنین سایتی تبلیغ کند، جواب می گیرد اما اگر قصد فروش کالا و خدماتی داشته باشد به احتمال بسیار بالایی باز هم ناراضی خواهد بود.
به عنوان نتیجه گیری این بخش می توان گفت باید سایت ها استانداردهای رایج پذیرفته شد در سایت های مشابه خارجی را رعایت کنند یا اصلا با هم به توافقی جدید دست یابند. در این صورت آنها آمار ارایه شده از سوی یکدیگر را با حساسیت بیشتری دنبال می کنند و روند ارایه آمار غیر واقعی به هر دو شکل بیان شده، آهنگ کند تری خواهد یافت. از سوی دیگر هر چه میزان آگاهی تبلیغ کنندگان بالاتر رود، سایت ها نیز متناسب با آن از انتشار این گونه آمار کمتر استفاده خواهند کرد.
ب – آگهی دهندگان
کانال های مرسوم تبلیغات در ایران شبکه های مختلف صدا و سیما، روزنامه ها و مجلات هستند که حجم عمده تبلیغات هم از طریق این رسانه ها به جامعه تزریق می شود. چرا تبلیغ از طریق رسانه اینترنت به اندازه تبلیغات در رسانه های ذکر شده جدی گرفته نمی شود؟
مطمئنا مهم ترین دلیل آن عدم فرهنگ سازی لازم است به عبارت دیگر مدیران تبلیغات ما به این باور نرسیده اند که تبلیغ در اینترنت هم می تواند موثر و کارساز باشد. اما آیا فرهنگ سازی آسان است؟ خیر! پس برای گسترش صنعت تبلیغات اینترنتی در ایران چه باید کرد؟
سرعت دادن به روند حل این مشکل یعنی تشویق آگهی دهندگان به تبلیغ در اینترنت را کسانی می توانند انجام دهند که هم اکنون رابطه مستقیمی با آنها دارند. نکته کلیدی هم توجه به مهم ترین رسانه های تبلیغ در کشور است. تبلیغ کنندگان تبلیغ در شبکه های صدا و سیما و همینطور روزنامه ها و مجلات را به عنوان کانالهای اصلی تبلیغ پذیرفته اند.
اگر مدیران همین رسانه ها کمی توجه به تبلیغات اینترنتی نشان دهند شاید بتوان زودتر به نتیجه رسید. اما شاید مدیران این رسانه ها اینترنت را رقیب خود بدانند و نخواهند که تبلیغات در آن مرسوم شود و از حجم تبلیغ در آنها کاسته نشود.
آنها چه بخواهند و چه نخواهند چنین اتفاقی خواهد افتاد. لذا منطقی خواهد بود که اندکی داریت به خرج داده و به تبلیغات اینترنتی توجه بیشتری نشان دهند. آنها می توانند سیستمی همانند FastClick برای تبلیغ در سایت ها داشته باشند که به خوبی دو گروه آگهی دهندگان و توزیع کنندگان آگهی را پوشش دهند. آنها همچنین می توانند از تجربه های موجود داخلی نیز کمک بگیرند.
نتیجه گیری:
گسترش فرهنگ تبلیغات اینترنتی در ایران به نفع جامعه خواهد بود. سایت های کوچکی که با تلاش فراوان محتوای مناسبی را منتشر می کنند را به حفظ کیفیت و بالاتر بردن آن تشویق می کند. در این صورت شاهد آن خواهیم بود که بر تعداد سایتهای تخصصی افزوده گردد و مراجع معتبر بسیاری برای بینندگان فارسی زبان، رشد یابند.